فرار از خانه واقعیتی تلخ
فرار از خانه واقعيتي تلخ
با نگاهي عميق و دقيق به آمارها به افزايش درصدي فراراز خانه به خصوص دختران پي مي بريم . واقعيتي تلخ كه وجود دارد و خود را به ما تحميل كرده و كتمان آن ارمغاني جز افزايش آسيب اجتماعي براي خانواده و جامعه ندارد .
اين موضوع سالهاست كه ذهن مسئولان و خانواده را به خود مشغول كرده است
افراط و تفريط در دادن و يا ندادن آزادي ، يكي از عوامل بحران در خانواده هامي باشد كه مي تواند منشا فرار از خانه باشد .
علل فرار:
مطالعات انجام شده درباره دختراني كه بيش از يكبار از منزل فرار كرده اند نشان مي دهد بيشتر آنها از طرف سرپرست يا ديگر اعضاي خانواده به شيوه هاي مختلف آزار ديده اند .
احترام و توجه به راي و عقيده فرزندان بايستي در حد معقول وجود داشته باشد . كتك زدن ، توهين كردن ، مراقبت شديد ، سرزنش كردن ، زنداني كردن ، يادآوري مكرر اتفاقات گذشته و در نهايت تمايل نداشتن به پذيرش دختر از جمله شيوه هاي اذيت و آزار از طرف اعضاي خانواد بوده است . نوجوان يا جواني كه با رفتار هاي خشن ، تحقير آميز و سركوبگر اعضاي خانواده مواجه است ، عليه شرايط خود عصيان مي كند . اما اين عصيان او را به كجا مي كشاند
در گذشته تربيت فرزندان بيشتر در خانه صورت مي گرفت اما امروزه رسانه ها و آموزش و پرورش هر كدام سهم مهمي دارند كه ميتوان گفت تمركز تربيت فرزندان از بين رفته است برخوردهاي دوگانه و يا چندگانه در خانواده و اجتماع ، جوان را سردو راهي قرار داده كه با انتخاب هر راه به موانعي برخورد مي كند كه تجربه برخورد با آن را ندارد . در نتيجه براي رهايي از آن به راههاي از جمله فرار متوسل مي شود .
مسائل و مشكلات معيشتي و اقتصادي از جمله دلايلي است كه باعث شده خانواده از وظيفه نظارتي خود غافل شود و به علت مشغله فراوان وقتي براي تربيت شايسته فرزندان خود نداشته باشد ريشه هاي معضل اجتماعي فرار از خانه توسط فرزندان را بايستي از خانه و درخانواده ها جستجو كرد چرا كه خانواده ها جهت دهنده اجتماع بوده و هستند و با فعاليتهاي هنجار و ناهنجارشان در پيشبرد اهداف جامعه نقش مثبت و يا منفي ايفا مي كند .
بهداشت رواني در خانواده ها تاٌثير مستقيم بر سلامت جامعه داشته و خانواده سالم جامعه سالم را مي سازد . خانواده بايستي تمامي تلاش خود را در جهت مراقبت مستمر و صحيح فرزندان بكار گرفته تا فرزندان با تربيت سالم به جامعه تحويل شوند .
پايين آمدن سن اعتياد در جوانان و نوجوانان خصوصاً دختران و بالا بودن اختلالات رواني و كشمكش هاي دروني بين خانواده ها و فرزندان مقدمات فرار آنان را فراهم مي سازد . شيوع بي بند و باري و بي مسئوليتي خانواده ، رواج فرهنگ مد پرستي و به ابتذال كشيده شدن فرهنگ پوششي و پايين آمدن سن طلاق و . . . در خانواده ها و گسترش اعتياد ، هر كدام تهديدي جدي براي جامعه بحساب مي آيد .
نگاه ويژه به خصوصيات روحي فرزندان به خصوص در دوران كودكي و نوجواني آنان را از مخاطرات اين دوره باز مي دارد . بعضي از والدين به گمان اينكه ايجاد شرايط مالي و اقتصادي خوب و معناي تكميل وظايف مي باشد از ايجاد حس خودباوري در فرزندان اهمال مي كنند . زماني كه نوجوان احساس كند به همه نياز هاي وي در خانواده پاسخ داده نمي شود . براي رفع آن و دستيابي به يك همدل به ديگران متوسل مي شود و در بسياري از اوقات فرار از منزل براي اين منظور است از ديگر عوامل فرار ميتوان به موارد زير اشاره كرد .
• عوامل اجتماعي و فرهنگي
• مهاجرت
• انحرافات جنسي
• از هم گسيختگي خانواده بر اثر طلاق
• فوت يكي از والدين
• اعتياد فرد يا والدين
• ازدواج هاي اجباري
• علل رواني
• فقر و مشكلات اقتصادي
• تنبيهات بدني و روحي
آنچه تاكنون ارائه گرديد و بسياري دلايل ديگر زمينه فرار فرزندان را از خانه فراهم مي كند كه در اين ميان فرار دختران به دلايل دارا بودن روحيه اي حساس و شكننده از اهميت ويژه اي برخوردار است و نسبت به پسران آسيب هاي بيشتري رامتحمل مي شوند در بسياري از موارد نوجوانان يا جوانان از تبعات فرار خود آگاهي ندارند از تبعات فرار ، تن دادن بر هر كاري براي بقا مي باشد . نتايج پژوهشي كه روي 110 دختر فراري تهران انجام شده است نشان داده است بيش از نيمي از نمونه ها سابقه ارتباط جنسي داشته اند كه ازاين ميان 18 درصد نمونه ها در همان روز اول و حدود 60 درصد طي هفته اول براي كسب پول و يا مسكن مجبور به برقراري ارتباط جنسي شده اند .
ارتباط جنسي براي بقاء آغاز دوره جديدي در زندگي يك دختر فراري است بطوري كه احتمال بازگشت او به خانواده را كاهش ميدهد و وي در معرض انواع بيماريهاي جنسي مانند ايدز و بيماريهاي مقاربتي و اعتياد قرار مي گيرد .
فرار كودكان 8 تا 17 ساله يك اپيدمي مي باشد شيوع اين پديده سن پديده را نيز كاهش ميدهد وجود بچه هاي 8 ساله در خانه هاي سلامت دليل اين مدعي است .
نتيجه اينكه با در نظر گرفتن اين كه در جامعه ما سنت يك فرهنگ است و جامعه سنتي ايران به لحاظ مسائل اخلاقي با مدرنيته در تقابل شديد است بنابراين قبل از هر چيز بايستي به موضوع سنن فكر كنيم سپس اقدامات لازم معمول گردد .
نگارنده با عنايت به مسئوليت شغلي و نگهداري افراد آسيب ديده كه مي تواند به لحاظ علمي اثبات نمود اولين قدم بزهكاري آنان خروج از كانون خانواده بوده است معتقد است اگر نخواهيم مانند همه مسائل عزم ملي رابهانه كنيم براين باور هست كه بهره مندي از حداقل رفاه نسبي و ارائه بسترهاي آموزش مناسب براي خانواده ، اشتغال حداقل مي تواند در كاهش اين پديده كه زيربناي ساير جرائم است مفيد فايده باشد .
گاهی گمان نمی کنی ولی می شود