گاهی همین ایده ال و کمال گرایی ، می تواند ذوق و شوق فرد معمولی را از بین ببرد و با این افکار نمی توانیم بهترین باشیم و خیلی از فعالیتها را انجام نمی دهیم. خودمان را کنار می کشیم و همیشه خودمان را با «ترین ها»  مقایسه می کنیم. «ترین های» که می تواند کشنده باشد و فرد را بی انگیزه کند.

 

خودت باش
همانطوری که هستی، خودت را بپذیر، انسانی که از بودن خوشحال است. از آنچه دارد و ندارد، قوت ها و ضعف هایش را می داند.می تواند رشد کند و زندگی کردن را حس کند تا براساس قانون طبیعت تلاش، امید، استواری را همراه قدم های خود کند و به اطرافیان خود محبت کند، وظیفه انسانی خود را در حد فهم و شعور خود انجام دهد. پس اینها شجاعت است نه حماقت!

 

معمولی باش اما باش!
معمولی بودن و از آنچه داری رضایت داشته باشی، شجاعت می خواهد. آن زمان است که معنای اینکه از زندگی لذت ببر و حال را دریاب که در اینصورت بودن و رشد معنا پیدا می کند. به نوعی می توان گفت، دیگر نیاز به این همه تظاهر، رقابتهای بی مورد، مقایسه کردنهای زجر دهنده از بین می رود. در این حالت از اینکه دیگران را بخاطر معمولی بودن تحقیر و سرزنش کنی، اجتناب می کنی زیرا می دانی او نیز انسانی است که حق لذت بردن از زندگی ش را با تمام ضعف ها و توانمندهایش دارد. او هم می تواند بخاطر ضعف هایش اشتباه کند و بخاطر توانایی هایش خوشحال شود. گاهی ناراحت و خشمگین و گاهی آرامش داشته باشد.

 

خودت را بپذیر
- زمانی را به فکر کردن در مورد توانمندیها و نقاط ضعف خود اختصاص دهید.
- به ناراحتی ها و شادی های خود توجه کنید و بدانید چه تاثیراتی بر شخصیت تان دارد از برخورد هیجانی با مسائل مختلف بپرهیزید و آرامش خود را حفظ کنید. همیشه و در همه موقعیتها سعی کنید کنترل هیجانات داشته باشید و در این راستا تلاش لازم را انجام دهید.
- به فعالیت و رفتارهای انسان دوستانه و خیرخواهانه نسب به دیگران توجه کنید، چنین رفتارهای قلب شما را رئوف می کند و از ناراحتی ها و کینه ها دور می کند و شادمانی را برای زندگی شما به ارمغان می آورد.
- به خدا توکل کنید. توکل به خدا قلب و روج شما را آرام می کند و می داند از یک پشتوانه محکمی برخوردار هستید. دل خود را با نام او آرام کنید. " آلا به ذکر الله تطمئن القلوب"